Baby Bag

7 ფილმი, რომელიც ბავშვს ემოციური ინტელექტის განვითარებაში დაეხმარება

7 ფილმი, რომელიც ბავშვს ემოციური ინტელექტის განვითარებაში დაეხმარება

ფილმები ბავშვის განათლებისა და განვითარებისთვის ერთ-ერთ საუკეთესო რესურსს წარმოადგენს. მშობლებს ბავშვების ემოციური ინტელექტის განვითარებისთვის სხვადასხვა ტექნიკისა და მიდგომის გამოყენება შეუძლიათ. ემოციური ინტელექტი არის უნარი, რომ ადამიანმა გააკონტროლოს, მართოს და სხვას გაუზიაროს ემოციები სოციალურ კონტექსტში. კინოს ისტორიაში არაერთი ფილმი გადაუღიათ იმ მიზნით, რომ ბავშვის ემოციური ინტელექტის განვითარებისთვის შეეწყოთ ხელი. ჩვენს სტატიაში 7 ფილმს გაგაცნობთ, რომლებიც ბავშვს ემოციური ინტელექტის განვითარებაში დაეხმარება.

1. თავდაყირა

ეს ფილმი ერთ-ერთი საუკეთესო რესურსია ბავშვისთვის ემოციების შესახებ ინფორმაციის მისაწოდებლად. ის პატარა გოგონას ემოციების შესახებ მოგვითხრობს. ბედნიერება, სევდა, ზიზღი, შიში და რისხვა მისი ახალი ცხოვრების თანამგზავრები ხდებიან. ფილმი გვიჩვენებს, როგორ განიცდის ბავშვი სხვადასხვა ემოციას, უმკლავდება დაბრკოლებებს და ცვლილებებთან ადაპტაციას სწავლობს.

2. მაღლა

ფილმი ზრდასრული მამაკაცისა და პატარა ბიჭის შესახებ მოგვითხრობს. ისინი ერთმანეთს ოცნებების ასრულებაში ეხმარებიან. ფილმი არამხოლოდ ემოციების შესახებ გვაწვდის ინფორმაციას, არამედ ცხოვრების ორ ოპტიმისტურ და პესიმისტურ ხედვას ერთმანეთს უპირისპირებს. პერსონაჟები პრობლემებს აწყდებიან და მათ გადაჭრას წარმატებით ახერხებენ.

3. დამბო

დისნეის კლასიკური მულტფილმი ცირკში მცხოვრები პატარა სპილოს შესახებ მოგვითხრობს. ის წარმოდგენებში მონაწილეობისას პრობლემებს აწყდება და მუდმივად ჩაგვრას განიცდის. დამბო დედასაც დააშორეს, რომელიც მას ყოველთვის მხარს უჭერდა. ფილმი ბავშვს თავმდაბლობის მნიშვნელობას ასწავლის და სირთულეებთან გამკლავებისთვის საჭირო უნარების განვითარებაში დაეხმარება.

4. უოლ-ი

ფილმი რობოტის ისტორიას მოგვითხრობს, რომელსაც ემოციების გამოხატვის უნარი აქვს. ის სიყვარულის ძალისა და მისი განცდით გამოწვეული ცვლილებების შესახებ მოგვითხრობს. ფილმი ბავშვებს თავისუფლების, დამოუკიდებლობისა და სხვა ადამიანების მიმღებლობის მნიშვნელობას ასწავლის.

5. გაყინული

პოპულარული ფილმი ყველაზე ცხადად გადმოგვცემს ემოციების ძალას. ის ბავშვს სხვების პატივისცემას და თავმდაბლობის მნიშვნელობას ასწავლის. ფილმის თანახმად, სიყვარული და გამძლეობა ადამიანის წარმატების გასაღებია.

6. მოჩვენებების მიერ გატაცებულნი

ფილმის მთავარი თემა ოჯახის მნიშვნელობის ხაზგასმაა. ფილმის მთავარ გმირს ემოციების გაკონტროლება უჭირს. მას მარტოობის, სევდისა და მრისხანების განცდით ცხოვრებისეული გაკვეთილის სწავლა მოუწევს.

7. უცხოპლანეტელი

ეს კლასიკური ამერიკული ფილმი უცხოპლანეტელზე მოგვითხრობს, რომელიც დედამიწაზე ბავშვს დაუმეგობრდება. უცხოპლანეტელს სახლში დაბრუნება სურს, ბავშვი კი მას ოცნების ასრულებაში ეხმარება. ფილმი ასევე ეხება განქორწინების მძიმე შედეგებს ბავშვებისთვის. ის თქვენს შვილს სიკეთისა და სოლიდარობის მნიშვნელობას ასწავლის.

წყარო: ​youaremom.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ აკრძალვებს მივმართეთ, მოვა თუ არა პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი,“ - ნანა ჩაჩუა

„თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ აკრძალვებს მივმართეთ, მოვა თუ არა პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი,“ - ნანა ჩაჩუა

​​ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ორიდან ოთხ წლამდე ასაკის ბავშვების ქცევის თავისებურებების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ეს ბავშვის ცხოვრებაში ჯიუტობის ხანაა:

„ორი წლიდან ოთხ წლამდე ბავშვი აცნობიერებს, რომ „მე ვარ მე.“ ამიტომ ეს არის ჯიუტობის ხანა. ბავშვს უნდა, რომ ყველას ყველაფერი წაართვას, თვითონ არაფერი არ მისცეს. მშობლები შეწუხებულები არიან, იმართლებენ თავს, ამბობენ: „არ არის ასეთი ძუნწი. ეს აუცილებლად ასე უნდა გააკეთოს ბავშვმა. ამ დროს ბავშვი აცნობიერებს, ვინ არის. ბავშვი ფიქრობს: „მე ვარ მაშინ, როდესაც ეს ჩემია.“ ამიტომ უნდა, რომ მას ჰქონდეს ეს. ბავშვებმა ამ ასაკში იციან: „დედა ჩემია, არ მოკიდო ხელი.“ არ აძლევს ნივთს სხვას. იმიტომ კი არა, რომ ეს ნივთია მისთვის მნიშვნელოვანი, უბრალოდ აცნობიერებს, რომ თუ ეს ჩემია, ე.ი. მე ვარ.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, გარდამავალ ასაკამდე ბავშვებს მშვიდი, ლატენტური პერიოდი აქვთ და ისინი მშობლებს ემორჩილებიან:

„გარდამავალ ასაკამდე, გოგონებთან ეს ასაკი 9-10 წელია, ბიჭებთან 10-11 წელი, ეს ასაკი ლატენტური, ფარული პერიოდია და მშვიდად მიმდინარეობს. თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ ავკრძალეთ, კი ბატონო, დაგემორჩილება, მეტი რა გზა აქვს ბავშვს. ყველანაირი ძალა მშობლის მხარესაა. ფარულ პერიოდში მორჩილება კი ჩანს და ​მშობელი აღფრთოვანებულია, რომ რასაც ეტყვის ბავშვს, ყველაფერს აკეთებს. მოვა თუ არა უკვე პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი.“

„დავუშვათ ბავშვს არაფერი არ ავუკრძალეთ და ყველაფრის ნება დავრთეთ. შედეგი არის იგივე. ​სად გადის ზღვარი და რა არის ოქროს შუალედი? ცოდნაა მთავარი. „ხერხი სჯობია ღონესა, თუ კაცი მოიგონებსა.“ ღონეზე უფრო მნიშვნელოვანი ხერხია. ამ ხერხებზეა აქ ლაპარაკი. უნდა ვიცოდეთ, როგორ დავუშალოთ ბავშვს, როგორ ვუთხრათ: „არა, ეს არ შეიძლება.“ ვთქვათ გვაქვს ოჯახისთვის ძვირფასი ლარნაკი. ჩვენ ბავშვს ვეუბნებით ხელით, არავერბალურად: „არა, ეს არ შეიძლება.“ ამას ვამბობთ მტკიცედ, მაგრამ ეს არ არის საყვედური, ეს არ არის ბრაზი, ეს არ არის ხმის ტონის აწევა. მერე უნდა ახსნა, რატომ არ შეიძლება ლარნაკით თამაში. „ეს გატყდება და მერე აღარ იქნება.“ მესამე საფეხურია, რომ უნდა შესთავაზო ალტერნატივა, რომ მოდი, ამით ვითამაშოთ, ნახე, რა ლამაზია.ჩვენ იმ წინააღმდეგობაში, რომელსაც ვუწევთ ამ დროს ბავშვებს, მეტ დროს ვხარჯავთ. მშობელი აღზრდის პროცესში ზრდის არამარტო თავის შვილს, არამედ საკუთარ თავსაც,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნანა ჩაჩუამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად