Baby Bag

გვეხმარება თუ არა ხაში და არტალა ძვლის აღდგენის პროცესში? - მარი მალაზონიას რეკომენდაციები

გვეხმარება თუ არა ხაში და არტალა ძვლის აღდგენის პროცესში? - მარი მალაზონიას რეკომენდაციები

ნუტრიციოლოგმა მარი მალაზონიამ ხაშისა და არტალას გამოყენებით ძვლების აღდგენის პროცესის შესახებ გავრცელებულ მოსაზრებაზე ისაუბრა:

„არსებობს დამკვიდრებული წარმოდგენა ხაშის და არტალას გამოყენებით ძვლის აღდგენასთან დაკავშირებით. რამდენაც აქვს ამ ტიპის პროდუქტების ძვლის, სახსრების რეგენერაციის პროცესში გადამწყვეტი მნიშვნელობა? რასაკვირველია, ეს არის ძალიან მყარად გამჯდარი აზრი ჩვენს საზოგადოებაში და ძნელია შეეწინააღმდეგო. არ გვაქვს საკმარისი სამეცნიერო მტკიცებულებები. ასეთი პირდაპირი კავშირი არ არის დადგენილი, როგორ შეიძლება ამ ტიპის ნახარშებმა იქონიოს გავლენა სწრაფ აღდგენაზე.“

„რაციონალური არის ცილით დატვირთვა. ცილით სწორად დატვირთვა ნებისმიერი ტრავმის დროს, ნებისმიერი ანთებითი მდგომარეობის შემდეგ ორგანიზმს ეხმარება აღდგენაში. სახსრების საერთაშორისო ფონდმა, ამერიკის ნაციონალურმა ფონდმა ბავშვებისთვის რეკომენდაციაში ერთ-ერთი პირველი ცილა ჩასვა. ეს არ არის არგუმენტი, რომ ნახარშზე გავაკეთოთ აქცენტი. ნახარში ხშირ შემთხვევაში არის გადამუშავების პროდუქტების დიდი წყარო. როდესაც ჩვენ ამათუიმ ცხიმოვან ხორცპროდუქტს განვიხილავთ, ექსტრაქტული ნივთიერებების და ქოლესტეროლის 2/3 სწორედ ნახარშში გადადის. მოხარშული კუნთოვანი მასა ყველაზე დიდი რაოდენობით შეიცავს ჩვენთვის საჭირო ამინომჟავების ნაკრებს ცხიმის გარეშე და რკინას, რომელიც ასევე გვჭირდება სისხლმომარაგებით უზრუნველყოფისთვის,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარი მალაზონიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაშინება არის ჩვენი კომფორტისთვის და არა ბავშვზე ზრუნვისთვის,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

„დაშინება არის ჩვენი კომფორტისთვის და არა ბავშვზე ზრუნვისთვის,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა ბავშვის დაშინების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ მშობლები ასე საკუთარი კომფორტის გამო იქცევიან:

„საბოლოოდ ვებრძვით იმ ბიოლოგიურ ფენომენს, რომელსაც ჰქვია დაცულობა. თუ ბუა წამიყვანს, თუ მეტკინება, თუ დავეცემი, მაშინ როგორღა მიცავ?! ეს დაშინება არის ჩვენი კომფორტისთვის და არა ზრუნვისთვის. მაგალითად, კარადაა ოთახში. როგორ გავიგო კარადის თავზე რა არის, თუ არ ავძვერი. ამიტომ ვიწყებ რაღაც ფორმით იქ აძრომას. გვერდით მყოფი მოზრდილი აუცილებლად უნდა დამეხმაროს, ამწიოს, ცოცვაში მომეხმაროს, რომ დავიკმაყოფილო მოთხოვნილება და გავიგო რა არის იქ. ​ნაცვლად იმისა, რომ ავდგე და ბავშვს მივეხმარო, არ მინდა, რომ ავდგე და ბავშვს ვეუბნები: „არ ახვიდე.“ ბავშვი შეძვრა ავეჯის ქვეშ, მეუბნება, რომ შევძვრე. მე მიჭირს დაკუზვა, ამიტომ ვეუბნები: „გამოდი მანდედან, ეს არ არის სათამაშო ადგილი." ჩვენს კომფორტზეა ეს აწყობილი და არა ბავშვის.“

„რომ ვირბინო, არაფერი მოხდება, მაგრამ უცებ ყურში მესმის: „არ ირბინო, თორემ დაეცემი, გაოფლიანდები." ნეგატივით ხდება შეზღუდვა რაღაც ქმედების. მე თავს ვიბევებ წინასწარ, რომ ბავშვი სადღაც, როდესღაც აუცილებლად დაეცემა. როგორც კი დაეცემა, მაშინვე მზად ვარ, რომ ვუთხრა: ხომ გეუბნებოდი,“ - აღნიშნულ საკითხზე ბაკურ კოტეტიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ამ შაბათ-კვირას“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ამ შაბათ-კვირას“

წაიკითხეთ სრულად