Baby Bag

„გაჩერებულ მანქანაში არც ბავშვის, არც ხანდაზმულის დატოვება არ შეიძლება,“- პედიატრი რუსუდან ჯაში

პედიატრმა რუსუდან ჯაშმა მშობლებს მოუწოდა, არასდროს დატოვონ ბავშვები ან ხანდაზმულები გაჩერებულ მანქანაში:

„მინდა, გაითვალისწინოთ ერთი მნიშვნელოვანი რამ, რაც ძალიან ხშირია. როდესაც მშობლებს მიჰყავთ ბავშვები და ერთად მიდიან მანქანით სადღაც, მაღაზიასთან ან სხვა დაწესებულებასთან გააჩერებენ და მანქანაში ტოვებენ ბავშვებს ან თუნდაც ხანდაზმულებს. ეს არის კატასტროფულად საშიში მდგომარეობა. გამორთულ, გაჩერებულ მანქანაში ტემპერატურა ორჯერ უფრო მატულობს და ხანდაზმულებისთვის სასიცოცხლოდ საშიშია მანქანაში დატოვება. სულ ერთია, ფანჯარა ღიაა თუ დახურული. ღია ფანჯარა უარესია კიდევ.

გაჩერებულ მანქანაში არც ბავშვის, არც ხანდაზმულის დატოვება არ შეიძლება, უმჯობესია გადაიყვანოთ. ჩვენთან უკვე ყველა მაღაზია კონდიცირებულია. იქ უფრო გაგრილდება ბავშვი და უფრო ნორმალურად იგრძნობს თავს, ვიდრე მანქანაში. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. ბევრი არ აქცევს ამას ყურადღებას და პირიქით, ჰგონია, რომ უკეთესია ეს მათთვის, ვინც დატოვა მანქანაში, არ შეაწუხა და არ გადაიყვანა. მანქანაში არ დატოვოთ არავინ. ძალიან საშიშია გაჩერებულ მანქანაში სიცხის დროს ყოფნა,“- მოცემულ საკითხზე რუსუდან ჯაშმა რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „იმედი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სამწუხაროდ, მშობლები ხშირად თავისდაუნებურად უხშობენ ბავშვს ნიჭს,“ - ფსიქოლოგი ინგა ბლესსი

„სამწუხაროდ, მშობლები ხშირად თავისდაუნებურად უხშობენ ბავშვს ნიჭს,“ - ფსიქოლოგი ინგა ბლესსი

ფსიქოლოგმა ინგა ბლესსმა მშობლების მხრიდან შვილის ნიჭის დათრგუნვის პრობლემაზე ისაუბრა და უფროსებს ურჩია, ბავშვის მცდელობები არ გააკრიტიკონ:

„ბევრი ნიჭიერი ადამიანი იკარგება. ეს სხვადასხვა მიზეზის გამო ხდება. პირველ რიგში, ეს არის აღზრდა. სამწუხაროდ, მშობლები ხშირად თავისდაუნებურად უხშობენ ბავშვს ნიჭს. რაღაც სცადა პატარამ, შეიძლება ეს არ იყოს გასაოცარი და იდეალური, მაგრამ ​ბავშვი ცდილობს და ეს არავითარ შემთხვევაში არ უნდა დაუწუნო. მით უმეტეს, რომ ის ბავშვია და უფლება აქვს, რომ იდეალურად არ გააკეთოს რაღაც. სამწუხაროდ, ეს ასე ხდება ხოლმე.“

ინგა ბლესსის თქმით, პროფესიის არჩევა მასაც ძალიან გაუძნელდა:

„მე საკმაოდ რთული გზა გავიარე პროფესიების გამოცვლის მხრივ, იმიტომ, რომ არ ვიცოდი, რა მინდოდა. 12-13 წლის ასაკში, როდესაც მოვიდა ეს ცოდნა, გადაწყვიტე და მიჰყევი ამას, ეს უკვე ბედნიერებაა. მე ეს ბედნიერება არ მქონდა, იმიტომ, რომ არ ვიცოდი რა მინდოდა.“

„ჩემი მშობლები ექიმები არიან, ვფიქრობდი ექიმი ხომ არ გავმხდარიყავი. მერე მივხვდი, რომ არ მინდოდა ექიმობა. ფსიქოლოგიის მიმართ ინტერესი ყოველთვის მქონდა. როდესაც ვაპირებდი, რომ ინსტიტუტში ჩამებარებინა, ეს იყო 90-იანი წლები, ვერც კი გავბედე, რომ ხმამაღლა მეთქვა, რომ ფსიქოლოგია მინდოდა. მერე დაწყებული პროგრამირებიდან, ბევრი სხვადასხვა განათლება მივიღე,“ - აღნიშნა ინგა ბლესსმა.

წყარო: ​IBEL ACADEMY

წაიკითხეთ სრულად