Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა სჭირდებათ გადაღლილ დედებს?

რა სჭირდებათ გადაღლილ დედებს?
რა სჭირდებათ გადაღლილ დედებს, რა ფაქტორები იწვევს მათში ფსიქიკურ პრობლემებს და როგორ უნდა გადალახონ კრიზისი? - ამ საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი, ფსიქოთერაპევტი, ნატა თუმანიშვილი.

- ქალბატონო ნატა, დედებს, რომლებიც მთელ დღეს ბავშვებთან ატარებენ, აღენიშნებათ ხოლმე დეპრესიის ნიშნები. რა ფაქტორები იწვევს ფსიქიკურ პრობლემებს?
- მოგეხსენებათ, რომ ორსულობა და მშობიარობა საკმაოდ სტრესულია ქალის ფიზიოლოგიისა და ფსიქიკისთვის, ორგანიზმი განიცდის ჰორმონალურ ცვლილებებს. დგება ახალი რეალობა, რომელთანაც ქალს უჭირს ადაპტაცია და ახალი საპასუხისმგებლო როლის მორგება, რომელსაც დედობა ჰქვია. ითვლება, რომ ქალბატონების 18% განიცდის ​მშობიარობის შემდგომ დეპრესიას, მას კიდევ „baby blues“ უწოდებენ. პოსტნატალური დეპრესია ხასიათდება დათრგუნული გუნება-განწყობით, ძილიანობით ან უძილობით, მუდმივი შფოთვით ჩვილის ჯანმრთელობაზე და მის სიცოცხლეზე, დანაშაულის გრძნობით და ზოგადად პესიმისტური განწყობით. ქალებს დღის განმავლობაში ხშირად ეცვლებათ განწყობა, ტირილს და გაღიზიანებას ანაცვლებს ეიფორია ან აგრესია ბავშვზე, რომელმაც შეცვალა მისი ცხოვრების განრიგი, შეცვალა მისი სხეულის ფორმები და ცხოვრების ხარისხი, სადაც მას უწევს გარკვეული დისკომფორტის ატანა, ისეთების როგორებიცაა: მცირე მენჯის ორგანოების დაწევა, ჩახევები, საკეისრო კვეთა, ლაქტაციისთვის დამახასიათებელი ბზარები და მასტიტები, წონის მატებით გამოწვეული სტრიები და შეცვლილი ფორმები, რომელიც ქალებისთვის ძალიან სენსიტიური თემაა.
მშობიარობის შემდგომ დეპრესიის ჩამოყალიბებას ხელს უწყობს ასევე სოციალური ფაქტორები, როგორებიცაა: დაუგეგმავი და არასასურველი ორსულობა, ფინანსური პრობლემები და კეთილმოუწყობელი საცხოვრებელი პირობები, მხარდაჭერის არქონა ოჯახის წევრებისა და ნათესავებისაგან, პარტნიორთან დისჰარმონიული ან დაძაბული ურთიერთობები. პარტნიორის გულგრილობა ასეთ პერიოდში ძალიან მწვავედ აისახება ქალის ფსიქიკაზე, სავალდებულო დეკრეტი კი ნეგატიურად მოქმედებს თვითშეფასებაზე, მით უმეტეს იმ ქალებისთვის, რომლებისთვისაც თვითრეალიზება და კარიერა პრიორიტეტულია.
- რა სჭირდებათ გადაღლილ დედებს ფსიქოლოგიური კუთხით? რა სჭირდებათ ქმრისგან, ახლო ნათესავებისგან?
- პირველი და ყველაზე ეფექტურია ამ კუთხით მხარდაჭერა ოჯახის წევრებისაგან, მათი უშუალო ჩართულობა ბავშვის აღზრდაში. აქცენტს უფრო გავაკეთებდი პარტნიორზე, ვიდრე ოჯახის დანარჩენ წევრებზე, რადგან მათი დახმარების სურვილი და აღზრდის მიდგომა თუ მეთოდი შეიძლება კონფლიქტში მოდიოდეს ახალბედა დედის მიდგომასთნ, რაზეც ხშირად ჩივიან ჩემი პაციენტები კონსულტაციის დროს. ამიტომ, თუ პარტნიორი გაინაწილებს ბავშვზე ზრუნვას, მის გაყვანა-გასეირნებას, ზოგჯერ ღამითაც ჩაანაცვლებს დედას, მაშინ ქალი შეძლებს გამოძინებას, დასვენებას და თავის მოვლას, რაც მკვეთრად გააუმჯობესებს, როგორც დედის, ასევე ჩვილის ფსიქოემოციურ განწყობას.
- ხშირად დედების ყოველდღიურობა იმდენად ერფეროვანი და დამღლელია, რომ მათი ცუდი ხასიათი ბავშვებზეც ნეგატიურად აისახება, რა უნდა გააკეთოს დედამ ამ კუთხით?
- თუ ახალნამშობიარებ ქალს ზემოთ ჩამოთვლილი სიმპტომები არ ეცვლება, საფრთხე ექმნება არა მარტო ქალის ფსიქიკას და მის ჯანმრთელობას, ა​რამედ ნეგატიურად აისახება ჩვილის განვითარებაზე და მის მომავალ ფსიქოლგიურ სიჯანსაღეზე. იმისათვის, რომ ავიცილოთ ეს უსიამოვნო ფაქტორები, მნიშვნელოვანია დედების წინასწარი მომზადება და ინფორმირება ჯერ კიდევ ორსულობის პერიოდში. ქალებმა უნდა მიიღონ, გააცნობიერონ საკუთარი თავი ახალ როლში, მოემზადონ მშობიარობისთვის და შესაძლო პოსტნატალური დეპრესიის შესახებ გაეცნონ კვალიფიციურ ინფორმაციას.
- რა კონკრეტულ რჩევებს მისცემდით დედებს, როგორ გამოვიდნენ ამ რთული ფსიქოლოგიური მდგომარეობიდან?

- ახალგაზრდა ქალებს მინდა ვუთხრა, რომ დედობა ქალის უნიკალური მდგომარეობაა, რომელიც მოითხოვს კოლოსალურ ენერგიას, პასუხისმგებლობას, მზაობას და ჩართულობას. მინდა ვურჩიო მათ, შეგნებულად მიიღონ ეს უმნიშვნელოვანესი გამოცდილება, მაქსიმალურად დატკბნენ ამ პერიოდით, იყვნენ კონტაქტში საკუთარ შეგრძნებებთან და სურვილებთან. მოითხოვეთ დახმარება ოჯახის წევრებისა და მეგობრებისგან, მადლიერებით მიიღეთ მათი ზრუნვა და ყურადღება, გაიზიარეთ ბავშვზე ზრუნვის დრო და განრიგი, თავისუფალი დრო გამოიყენეთ გამოსაძინებლად და სავარჯიშოდ, ჰაერზე სასეირნოდ ან გასართობად. ჩართეთ ფსიქოთერაპევტი, რომელიც გაგიმარტივებთ კრიზისის გადალახვას. გახსოვდეთ, რომ „კარგი დედა ბედნიერი დედაა“.
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად