Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვის დასმა შეიძლება ერთი დღის ასაკიდან, უპრობლემოდ შეგიძლიათ აიყვანოთ და დაისვათ ბავშვი,“ - თემურ მიქელაძე

„ბავშვის დასმა შეიძლება ერთი დღის ასაკიდან, უპრობლემოდ შეგიძლიათ აიყვანოთ და დაისვათ ბავშვი,“ - თემურ მიქელაძე

პედიატრმა თემურ მიქელაძემ ბავშვთა მოვლის შესახებ გავრცელებული მითების შესახებ ისაუბრა. მან მშობლებს ბავშვის სწორად დაჭერის წესები გააცნო, რომელთა დახმარებით პატარებს ტრავმების მიღებისგან დავიცავთ:

„ბავშვს ვერაფერს ვერ ამოუგდებს მშობელი, მთავარია, სწორად აიყვანოს. როდესაც აგყავთ ბავშვი, მთავარია, უცებ არ ავიტაცოთ. ხშირად გვინახავს მშობლები, როდესაც ბავშვი გაღიზიანებულია და ტირის, მივარდებიან, აიყვანენ, იწყება რწევა, ხდება ხელში ზედმეტი ჯაყჯაყი. ამ დროს თუ ბავშვს აქვს რაიმე პრობლემა, შეიძლება უფრო გავაღრმავოთ. ბავშვი შეგვიძლია დავიწვინოთ იდაყვზე 30 გრადუსიანი დახრით. როდესაც ბავშვს აქვს რეფლუქსი, მშობლებს ვაძლევთ რეკომენდაციას, რომ კვების შემდეგ 20 წუთი ბავშვი დაიკავონ ვერტიკალურ პოზაში. დისპლაზიის პროფილაქტიკა რომ მოვახდინოთ, აჯობებს ფეხები იყოს განზიდულ პოზაში. ზოგ შემთხვევაში ჩვენ ვაძლევთ რეკომენდაციას, რომ ერთი ზედმეტი საფენიც კი გამოიყენოს მშობელმა. შეგიძლიათ ბავშვი შემოისვათ თეძოზე. ეს კარგია მენჯ-ბარძაყის სახსრის დისპლაზიის პრევენციისთვის.“

​თემურ მიქელაძის თქმით, ბავშვის დაჯენა დაბადების პირველივე დღიდანვე შესაძლებელია:

„მშობლები საკმაოდ ხშირად კითხულობენ: როდის დავაჯინოთ ბავშვი? ბავშვის დასმა შეიძლება ერთი დღის ასაკიდან. ეს მინდა კიდევ ერთხელ ყველას ავუხსნა. იყო მითი, რომ ექვს თვემდე არ შეიძლება, რვა თვემდე არ შეიძლება. უპრობლემოდ შეგიძლიათ ჩაისვათ ბავშვი. დამოუკიდებლად ჯდომას ბავშვი ექვსი თვის ასაკიდან იწყებს. მარტივად შეგიძლიათ მიხედოთ ბავშვს. არაფერს არ დაუზიანებთ. ​მთავარია, არ გავაკეთოთ უნებლიე მოძრაობები. უპრობლემოდ შეგიძლიათ აიყვანოთ და დაისვათ ბავშვი.“

თემურ მიქელაძემ მშობლებს ურჩია ბავშვი საწოლში ზურგზე დააწვინონ, იშვიათ შემთხვევებში კი გვერდზე წოლის საშუალებაც მისცენ:

„ბავშვი საწოლში შეგიძლიათ პირდაპირ ზურგზე დააწვინოთ. თქვენ გინახავთ, როდესაც მშობლები იყიდიან საკმაოდ ძვირადღირებულ საწოლს, ასევე გვერდით ამოსაკრავ საშუალებებს. აერაცია საერთოდ არ ხდება. სასურველია, რომ ბავშვი იყოს ღია სივრცეში. 3-4 თვემდე ასაკის ბავშვს არ შეუძლია გადაბრუნება. შემდგომ უკვე ზოგჯერ ხელს ყოფენ საწოლიდან, ზოგჯერ ფეხს და შეიძლება ტრავმატიზმი გამოიწვიოს ამან. მთავარი არის მეთვალყურეობა. შეგიძლიათ ბავშვი გვერდულადაც დააწვინოთ, თუმცა არ არის სასურველი, რომ დიდხანს, დაახლოებით 15-20 წუთით. აუცილებელია ზურგზე წოლა, ზოგ შემთხვევაში შეგიძლიათ გვერდზე.“

„იმ შემთხვევაში, ​თუ ბავშვი არის ძუძუთი კვებაზე, ჩვენ თავიდან ვიწყებთ აუცილებლად D ვიტამინის საპროფილაქტიკო დოზებით მიცემას. თუ ბავშვი ხელოვნურ კვებაზეა და ერთ ლიტრამდე საკვებს იღებს ხელოვნურ კვებაზე, ამერიკის პედიატრთა აკადემიის რეკომენდაციით, საერთოდ არ არის საჭირო D ვიტამინის დამატება. მას არ გაუბრტყელდება თავი,“ - აღნიშნულ საკითხებზე თემურ მიქელაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“- ის გადაცემაში „თქვენი კლინიკა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„თქვენი კლინიკა“

წაიკითხეთ სრულად