Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„შვილიც კი არ უნდა გიყვარდეს შენს მეუღლეზე მეტად, არც მშობელი, არც არავინ,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

„შვილიც კი არ უნდა გიყვარდეს შენს მეუღლეზე მეტად, არც მშობელი, არც არავინ,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ მეუღლეებს შორის სიყვარულის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, ადამიანს მეუღლეზე მეტად არავინ უნდა უყვარდეს:

„თქვენ ერთმანეთზე მეტად არავინ არ უნდა გიყვარდეთ. შვილიც კი არ უნდა გიყვარდეს შენს მეუღლეზე მეტად, არც მშობელი, არც არავინ. განა ეს იმას ნიშნავს, რომ მშობელი არ გიყვარს ან შვილი, პირიქით, ცოლ-ქმრული სიყვარულის შემდეგ​ უფრო მეტად გიყვარს შენი მშობელი, შენი შვილი. შენი სიყვარული ღმერთით იწყება. საზომი სიყვარულისა არის ღმერთი. ადამიანი უნდა გიყვარდეს ღმერთიდან. როდესაც ადამიანი ღმერთიდან გიყვარს, ის სხვანაირად გიყვარს.“

დეკანოზმა ეგოისტური სიყვარულის სისუსტეებს გაუსვა ხაზი და სწორი სიყვარულის აუცილებლობაზე ისაუბრა:

„მშობლებს ემართებათ ხოლმე შვილების მიმართ ეგოიზმი. როდესაც შენ გიყვარს შენი შვილი შენი შვილისთვის, როდესაც შენი მეუღლე გიყვარს შენი მეუღლისთვის, მაშინ შენ მარტივად შეგიძლია ეს ყველაფერი დათმო, რომ მისთვის იცხოვრო. ადამიანი რომ გარდაიცვლება, თუ დაკვირვებიხართ, როგორ ტირიან ადამიანები, „აწი მე რაღა მეშველება?!“ - ყველა ამას ამბობს. შენ როგორ ხარო, კი არავინ კითხულობს. ჩვენ რა გვეშველება, ჩვენ როგორ ვიქნებით შენ გარეშე, შენ რომ აღარ მეყოლები, მე რა ვქნაო, ამას ამბობენ. ​თავისთვის სჭირდებოდა ადამიანს მეუღლე, მამა, დედაც, ძმაც. მე კი არ მინდოდა, რომ მისთვის გამეღო თავი. ამიტომაც, მე რაღა მეშველებაო, ვამბობთ ყველაფერში.“

დეკანოზ შალვა კეკელიას თქმით, არავის აქვს უფლება ცოლ-ქმარს შორის ჩადგეს და ოჯახის დანგრევას შეუწყოს ხელი:

„ცოლ-ქმრობაში ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ისწავლოთ ერთმანეთის სიყვარული. ​ცოლ-ქმარი ერთი ხორცი ხდება, ერთი სული ხდება. ვინც ღმერთმა შეაუღლა, კაცი ნუ განაშორებს. ვაი იმ ადამიანს, ვინც ცოლ-ქმრობას შორის ჩადგება. შეიძლება ეს დედაც იყოს. შეიძლება იყოს დედა, რომელიც საკუთარ შვილს ვერ შეელია, ვერ დაუთმო რძალს. შემდეგ სულ კონფლიქტია ამის გამო. მან ეგოისტურად საკუთარი თავისთვის შეიყვარა შვილი, ვერ თმობს, ვერ ელევა, არ შეუძლია, რომ ის იყოს ბედნიერი, ის იყოს გახარებული. ამის შეგრძნება მას არ აქვს.“

„ადამიანებმა სწორი სიყვარული უნდა ისწავლონ. როდესაც სწორ სიყვარულს სწავლობ, მერე ყველაფერი სხვანაირია შენთვის. ​შენ არ შეგიძლია სხვა ადამიანები ლანძღო. პატრიარქი არის მაგალითი სწორი სიყვარულისა. ერთ მაგალითს თუ მაინც მეტყვით, როდესაც პატრიარქმა რომელიმე ადამიანი გაარჩია. ვინც ლანძღავს, იმათ წინააღმდეგაც კი არასდროს არაფერს ამბობს. მე მითქვამს ასეთი რამ ადამიანზე. რამდენი შემთხვევაა, რომ შვილი ბინას წააგებს, გაყიდის, მაგრამ დედას ის მაინც უყვარს. ისევ მის გვერდით არის. ამიტომაც არის მთავარი სიყვარული დედობრივი სიყვარული, მიუხედავად იმისა, რომ ცოლ-ქმრობა უპირატესია,“ - აღნიშნულ თემებზე დეკანოზმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად