Baby Bag

რა მოხდება, თუ ბავშვი საღეჭ რეზინს ჩაყლაპავს?

რა მოხდება, თუ ბავშვი საღეჭ რეზინს ჩაყლაპავს?
რა მოხდება, თუ ბავშვი საღეჭ რეზინს ჩაყლაპავს, - აღნიშნულ თემაზე პედიატრი თამარ ობგაიძე საუბრობს. გთავაზობს მის ​ბლოგს უცვლელად:

​„არ ვიცი, თქვენ აშინებთ თუ არა თქვენს პატარებს იმ შედეგით, რაც საღეჭი რეზინის ჩაყლაპვას მოჰყვება, მაგრამ ჩემი ბავშვობის ერთ-ერთი მთავარი შიში სწორედ ამასთან იყო დაკავშირებული.

​„თუ გადაყლაპავ, ექიმები მუცელს გაგიჭირიან“ - ეს ის იყო, რისიც ყველაზე მეტად მეშინოდა.

​არადა, როგორ უყვართ პატარებს ღეჭვა?! ჯერ ერთი, საღეჭი რეზინი ყოველგვარ კანფეტზე გემრიელი ჰგონიათ, და მეორეც, ღეჭვით ხომ ისინი დიდებს ემსგავსებიან?!

​საღეჭი რეზინისა რა მოგახსენოთ, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ადამიანები უძველესი ხანიდან ღეჭავენ და რაღას არა - მცენარის ფესვებს, კოკასა და თამბაქოს ფოთლებს, ზოგიერთი ხის ფისს. ჰოდა, რა გასაკვირია, თუ თქვენს პატარასაც უყვარს გემრიელი საღეჭი რეზინი?!

​რისგან შესდგება საღეჭი რეზინი?

​მთავარი ინგრედიენტი წებოვანი მასაა, რომელიც მცენარე საპოდილას (ახრასი) რძე-წვენის დამუშავებით მიიღება. ემატება გემოსა და ფერის მიმცემი პროდუქტები, შაქარი ან შაქრის შემცვლელი. მწარმოებელთა უდიდესი ნაწილი უპირატესობას სწორედ ამ უკანასკნელს ანიჭებს.

​არცერთი ეს ნივთიერება არ იწოვება ნაწლავებიდან. შესაბამისად, თუ ბავშვი საღეჭ რეზინს შემთხვევით ჩაყლაპავს, ეს პატარა გემრიელი ნაჭერი მშვიდობიანად გაივლის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტს და თავის მოგზაურობას საბავშვო ქოთანში ან უნიტაზში დაასრულებს.

​საფრთხე ძალიან იშვიათად იქმნება და ისიც მაშინ, თუ ბავშვი დროის მცირე მონაკვეთში დიდი რაოდენობით საღეჭ რეზინს გადაყლაპავს.

​ამ შემთხვევაში არსებობს შანსი, რომ საღეჭი რეზინის დიდმა რაოდენობამ ნაწლავის სანათურის ბლოკირება მოახდინოს და ოპერაციული ჩარევა მართლად გახდეს საჭირო. მაგრამ რადგან მსგავსი ფაქტები მედიცინის ისტორიაში უკიდურესად იშვიათია, ბავშვის მეტისმეტად შეშინება არ ღირს.

​ახლა მთავარი - ღეჭვისას, როცა პატარა დარბის, იცინის, ლაპარაკობს, შესაძლებელია მოხდეს საღეჭი რეზინის გადაცდენა და მისი სასუნთქ გზებში მოხვედრა. მით უმეტეს, რომ ადრეულ ასაკში სრულად მომწიფებული არ არის კოორდინაციული რეაქცია საყლაპავასა და ხორხსარქველს შორის, რაც გადაცდენისას უზრუნველყოფს სასუნთქი გზების უსწრაფეს დახურვას ხორხსარქველით. აი, ეს კი ნამდვილი საფრთხეა!

​როგორ მოვიქცეთ?

​საღეჭი რეზინის ბავშვისათვის შეთავაზება დასაშვებია მხოლოდ მაშინ, როცა ის აცნობიერებს - ეს კანფეტი არ არის და მისი გადაყლაპვა არ შეიძლება. ეს დაახლოებით 4-5 წლიდან ხდება.

​ამ ასაკისათვის დღეში 1-2 საღეჭი რეზინის მიცემა შეიძლება.

​აუცილებლად დაიცავით უსაფრთხოების წესები, რომელიც საღეჭი რეზინის სასუნთქ გზებში გადაცდენას აგაცილებთ თავიდან,“ - წერს პედიატრი თამარ ობგაიძე.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე ​დედები

რამდენად მიზანშეწონილია საღეჭი რეზინის ღეჭვა ბავშვებისთვის?
დღეს საღეჭი რეზინის დიდი არჩევანია და ფასიც ხელმისაწვდომია. ამდენად, სკოლის ბავშვების უმრავლესობა თავად ყიდულობს საღეჭ რეზინას დამთელი დღე ღეჭავს. ალბათ გაინტერესებთ, რამდენად მიზანშეწონილია მისი ღეჭვ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,არ ეჩვევიან ამას, მეგობრებო, ექიმები. ისინი, უბრალოდ, უძლებენ...'' - პედიატრი თამარ ობგაიძე

,,არ ეჩვევიან ამას, მეგობრებო, ექიმები. ისინი, უბრალოდ, უძლებენ...'' - პედიატრი თამარ ობგაიძე
,,ვიზიტზე მხიარული ოზურგეთელი გოგო მეწვია 3 თვის ჩვილით. დედაც ახლდა. შემოვიდა თუ არა, მაშინვე გურული კილოთი მომაყარა, თქვენთან მომასწავლესო, აუცილებლად გიშველითო, იცით, რა იმედით ჩამოვედი თქვენთანო.

პატარა გავსინჯე, ჩატარებული კვლევის შედეგებიც ვნახე. თავის ტვინის თანდაყოლილი ანომალია აღმოჩნდა.

შორიდან დავიწყე. თავის ტვინის ანატომია სურათებზე ავუხსენი, მერე საკუთარი ჩვილის ანომოალიაც ვაჩვენე და ნორმალურ თავის ტვინს შევუდარე. ყურადღებით მისმენდა გოგო.

- მაგრამ ეს განკურნებადია, არა, ექიმო? - მისი ასაკისთვის დამახასიათებელი გულწრფელი ტონით მკითხა და იმედიანი თვალებით ჩამხედა სულში.

პასუხი დავაგვიანე. აი, ასეთ დროს ჩემი პროფესია მეზიზღება.

- არა, ეს განკურნებადი არაა - შევეცადე ღიმილით მეთქვა, მაგრამ უნდა შევეცადოთ, რომ ხელი შევუწყოთ ბავშვის განვითარებას, რათა მკვეთრი უნარშეზღუდულობა თავიდან ავიცილოთ - მუყაითი მოსწავლესავით დამაჯერებელი, თუმცა აღელვებული ტონით ვუთხარი.

- ყველაფერს ვიზამ, რასაც მეტყვით!- სიძნელეს არ შეეპუა ჩემი გურული გოგო.

კონსულტაცია რომ დასრულდა, მხიარულად დამემშვიდობა, შვილი მზრუნველად ჩაიხუტა გულში და ოთახიდან გავიდა.

ბებია შემობრუნდა უკან, კარი დახურა და ჩემთან ახლოს მოსწია სკამი.

- ეს არ იკურნება. - ეს შეკითხვა არ იყო. მკაცრი ხმით ნათქვამი ეს წინადადება განაჩენი იყო, რომელზეც მე ასევე გარკვევით უნდა მეპასუხა -დიახ ან არა.

- ეს არ იკურნება. - გავიმეორე მისი სიტყვები.

ბებია ატირდა. ტიროდა ცხელი ცრემლებით, გახეთქილი გულით. ტიროდა მხიარული გურული გოგოს მაგივრადაც. და მე გული მომეწურა. გამახსენდა და ძალიან მომინდა, გამელანძღა ერთი ჩემი ნაცნობი, რომელმაც ერთხელ მითხრა: " თქვენ, ექიმები ყველაფერს ეჩვევით,სხვის ტკივილსაც, ავადმყოფობასაც, მძიმე განაჩენსაც და სიკვდილსაც. და ყველაფრის მიუხედავად, ჩვილი ბავშვით უდრტვინველად გძინავთ ღამითო"."

არ ეჩვევიან ამას, მეგობრებო, ექიმები. ისინი, უბრალოდ, უძლებენ...'' - პედიატრი თამარ ობგაიძე. 

წაიკითხეთ სრულად