Baby Bag

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

ექიმი დათო კობერიძე საქართველოში არსებულ ეპიდვითარებას აღწერს:

,,შემოდის პაციენტი ცხელებით და რესპირატორული ჩივილებით, რა თქმა უნდა დიდი ალბათობით კოვიდი აქვს და ეს თვითონაც კარგად იცის გულის სიღრმეში მაგრამ არ უნდა დაიჯეროს, იმედს ებღაუჭება, "ოფლიანმა დავიძინე", "გავცივდი ალბათ", "დაბანილი გავედი გარეთ", "კონდენციონერის ბრალი იქნება", ყველაფერს აბრალებს ოღონდ კოვიდი არ იყოს, ოღონდ კოვიდი არ იყოს... 

უკეთებ ტესტს და ავად სახსენებელი მეორე ხაზი წითლდება, და ეუბნები ფრაზას რომლის გაგონებაც ყველაეზე ნაკლებად უნდა: "-ბებო/ბაბუ/ბატონო/ქალბატონო/უფროსო... დაგიდასტურდათ პირველი რეაქცია ყველას თითქოს განსხვავებული მაგრამ საბოლოო ჯამში ერთნაირი აქვს: "-უეჭველი დადებითია?", "პისიარი ხო არ გავიკეთოთ?" "-ღმერთო დავიღუპე" "-ვიცოდი..."... 

მერე იწყება პანიკა და ქრონიკული დაავადებების გახსენება და იმის გააზრება რომ რისკ ჯგუფშია, მერე ახსენდებათ ახლობლები რომლებთანაც კონტაქტი ჰქონდათ, რომელზე ინერვოულონ აღარ იციან. იწყება რეკვა მთელს სანათესაოსთან და იმის "მიხარება" რომ დაუდასტურდა. უზომავ სატურაციას და სახეზე გატყობენ რომ რაღაც ვერ არის კარგად. -  როგორია? გეკითხება. ცოოტა დაბალია, ნორმის ქვედა ზღვარზე მაგრამ არ ინერვოულოთ, დაბალი წნევით კანულით მოგაწვდით ჟანგბადს და ყველაფერი კარგად იქნება. 

-ხომ არ მოვკვდები? - არა (პასუხობ შენც, მიხედავად იმისა რომ უკვე ათასჯერ გაქვს ეს სცენარი ნანახი, იმედს მაინც არ უკლავ), რამოდენიმე დღის მერე ისევ ხვდები ამ პაციენტს და ხედავ რომ უკცე.ნიღბით მიეწოდება ჟანგბადი და უფრო უჭირს სუნთქვა, რამოდენიმე დღეში ხედავ რო მუცელზე წევს და ძლივსღა იჭერს სატურაციას, გადაგყავს არაინვაზიურ მართვით სუნთქვაზე ე.წ. CPAP-ზე (რაც საშინელებაა, ნიღაბი ჰერმეტულად მჭირდოდ გეკვრის სახეზე და მაღალი წნევით გამუდმებით გაწვდის ჟანგბადს), ნატრულობ რომ რეანიმაციაში ადგილი განთავისუფლდეს (რაც ძირითადში ვიღაცის გარდაცვალების შედეგად ხდება), 

წარმოიდგინეთ რა საშინელი გრძნობაა ექიმი რომ ფიქრობ იქნებ ვინმე ტერმინალური (უიმედო პაციენტი რომელსაც შანსი საერთოდ არ აქვს დარჩენილი) პაციენტი "გაეწეროს", რომ ეს ადამიანი რომელსაც ჯერ ისევ აქვს შანსი რეანიმაციაში დააწვინო. პერიოდულად შედიხარ რეანიმაციაში და ხედავ ამ შენთვის ნაცნობი პაციენტის შეშინებულ, მშიერ, მწყურვალ და სიცოცხლე ჩამქრალ თვალებს, ხედავ რომ ყოველდღე უყურებს როგორ მძიმდებიან მისივე სიმძიმის პაცოენტები, როგორ გადადიან მართვით სუნთქვაზე, როგორ აჩერებენ გულს, როგორ იბრძვიან ექიმები გულის აღსადგენად, და როგორც წესი წარუმატებლად,ლ და როგორ გაჰყავთ შავ ბრეზენტის ჩანთაში შეფუთული, ადგილი კი გაციებასაც ვერ ასწრებს ისე მალე შემოდის ახალი მძიმე პაცოენტი. ამ ყველაფერს უყურებენ, თავიანთ მომავალს ხედავენ და აცნობიერებენ რომ ეს დასასრულია, და დგება მომენტი როცა მათაც იმდენად უჭირთ სუნთქვა რომ აპარატზე გადადიან და სამუდამოდ ხუჭავენ თვალებს, იმიტომ რომ ამ ნაკადზე აპარატიდან კოვიდ პაციენტი არ მოხსნილა (მაქსიმუმ 1-2 ალბათ, ისიც მეეჭვება, არ გამიგია ყოველ შემთხვევაში)....

თქვენ რავიცი... თუ გინდათ არ აიცრათ, არ დაიცვათ რეგულაციები, უბრალოდ მინდა იცოდეთ რისთვის წირავთ თქვენთვის საყვარელ ადამიანებს და როგორ ჯოჯოხეთად უქცევთ სიცოცხლის ბოლო დღეებს.

ეს არის ჩემი და ჩემი კოლეგების ყოველდღიური რუტინა, ამას ვუყურებთ 24/7-ზე, ამათ ტკივილს და ამათ თვალებს ვუყურებთ, და ხელში გვაკვდებიან პაციენტები რომლებსაც ვპირდებოდით რომ ყველაფერი კარგად იქნება.

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს???''

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ყველაფერი ჯანმრთ​ელობაზე

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ეს ერთ-ერთი და უმნიშვნელოვანესი მიზეზია, თუ რატომ გვაქვს სიკვდილიანობის მაღალი მაჩვენებელი''

,,ეს ერთ-ერთი და უმნიშვნელოვანესი მიზეზია, თუ რატომ გვაქვს სიკვდილიანობის მაღალი მაჩვენებელი''
ექიმი-რეზიდენტი აკაკი ავალიანი სოციალურ ქსელში კორონავირუსით გამოწვეული სიკვდილიანობის მაღალი მაჩვენებლის მიზეზებზე წერს:

,,კოვიდ პანდემიამ კიდევ უფრო მეტად დაგვანახა საქართველოს ჯანდაცის სისტემის სისუსტე, სიკვდილიანობის მაღალი მაჩვენებელი მართლაც რომ სავალალოა ამ პატარა ქვეყნისთვის, ხშირად მისვამენ კითხვას თუ რა არის ასეთი მაღალი სიკვდილოანობის მიზეზი, ახლა შევეცდები მოკლედ აგიხსნათ. ეს ნამდვილად არ ეხება ექიმების კომპეტენციას ან იმას რომ რაიმეს არასწორად ვაკეთებთ და არასწორად ვმართავთ პაციენტებს, მთავარი მიზეზი ისევ ჯანდაცვის პირველი რგოლია, სუსტი პირველადი ჯანდაცვა განსაზღვრავს ქვეყანაში საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის სტატუს, იქიდან გამომდინარე რომ მოსახლეობსი უმეტეს ნაწილს არ აქვს შესაძლებლო(ზოგს სურვილი), რომ გეგმიურად იარონ კვლევებზე და სრულყოფილ ინფორმაციას ფლობდნენ საკუთარი ჯანმრთელობის შესახებ უამრავ პრობლეას ქმნის დღევანდელ სიტუაციაში, კლინიკაში მოხვედრილი პაციენტის კვლევა იწყება ნულიდან და გზადაგზა აღმოვაჩენთ, რომ უამრავი ქრონიკული დაავადების მატარებელია პაციენტი, რაც რათქმაუნდა განსაზღვრას მკურნალობის მიმდინარეობს, ეს პრობლემა მხოლოდ კოვიდის დროს არ წარმოქმნილა, ჩვენს ქვეყანაში აქამდეც , როდესაც პაციენტს ექმნებოდა რაიმე სერიოზული ჯანმრთელობის პრობლემა პირდაპირ რეანიმაციაში ხვდებოდა მიზეზი კი ის იყო რომ არასოდეს ყოფილა ექიმთან, არ იცოდა მისი დაავადებების შესახებ რამაც ერთიანად გამოიწვია სავალალო შედეგი და პაცინეტი მიიყვანა უმძიმეს მდგომარეობამდე.

ეს ერთ-ერთი და უმნიშვნელოვანესი მიზეზია თუ რატომ გვაქვს სიკვდილიანობის მაღალი მაჩვენებელი, ამის გამოსასწორებლად კი დღესვე უნდა დავიწყოთ მუშაობა.

გამოსავალი:

1. ყველა ადამიანს უნდა ჰქონდეს კერძო დაზღვევა, სახელმწიფომ უნდა დააფინასოს მხოლოდ ბავშვების, პენსიონრებისა და სოციალურად დაუცველების მკურნალობა.

2. გეგმიურად უნდა ვიკეთოთ კვლევები, არ მიყვარს სიტყვა „სავალდებულოს“ გამოყენება, თუმცა 6 თვეში ერთხელ ნამდვილად სავარდებულო უნდა იყოს გამოკვლევების ჩატარება.

3. ყველაზე მნიშვნელოვანი კი ჯანდაცვის პირველი რგოლის, ოჯახის ექიმის ინსტიტუტის გაძლიერებაა, რისთვისაც არაერთი გზა არსებობს, ამ ეტაპზე არ დავკონკრეტდები თუმცა ამის განხილვაც შეიძლება,'' - აღნიშნა აკაკი ავალიანმა. 

წაიკითხეთ სრულად