Baby Bag

„ბავშვი 9 თვე მუცლით დედამ ატარა და თუ გინდა ეს ამბავი რამენაირად დააკომპენსირო, კენგურუთი ან ხელით შენ უნდა ასეირნო...“

„ბავშვი 9 თვე მუცლით დედამ ატარა და თუ გინდა ეს ამბავი რამენაირად დააკომპენსირო, კენგურუთი ან ხელით შენ უნდა ასეირნო...“

ვაკო ქვაჩახია, რომელსაც 6 წლის შვილი ჰყავს, მამებს რჩევებს აძლევს.  ​Moms.ge ვაკოს რჩევებს, რომელიც მან სოციალურ ქსელში გამოაქვეყნა, სიტყვა-სიტყვით გთავაზობთ:

„33 წლის ასაკში 6 წლის საოცარი ბავშვის მამა ვარ, რაც მეტ წილად ჩემი ყოფილ ცოლის (სუპერ დედის) დამსახურებაა. დროში მოგზაურობა, რომ შემეძლოს 6 წლით უკან დავბრუნდებოდი და ამას ვურჩევდი საკუთარ თავს.


1. ბავშვი 9 თვე მუცლით დედამ ატარა და თუ გინდა ეს ამბავი რამენაირად დააკომპენსირო, კენგურუთი ან ხელით შენ უნდა ასეირნო. ეს შენს პარტნიორს მარტო ძალების აღდგენაში კი არ დაეხმარება, შენ შვილთანაც უფრო მალე დაგაახლოვებს.


2. თავიდან პატარა რამდენიმე საათში ერთხელ ჭამს ( ღამის საათებშიც ) და თუ გინდა, რომ თანაბრად გადაანაწილოთ პასუხისმგებლობები, პამპერსების გამოცვლა შენს თავზე უნდა აიღო. თავიდან შეიძლება გაგიჭირდეს, მაგრამ მალე დაამუღამებ და მალე გამოცვლის რეკორდებსაც მოხსნი.


3. ცოლს ყოველ დილით უკოფეინო ყავა და საუზმე მოუმზადე. მართალია, მთელი ღამის უძილომ შეიძლება საერთოდ არ დალიოს და ძილი გააგრძელოს, მაგრამ მინიმუმ დღის პოზიტიურ დაწყებაში დაეხმარები.


4. ხშირად უთხარი, რომ ლამაზია. უთხარი რომ სუპერ გმირია იმიტომ, რომ მართლა ასეა. წარმოიდგინე მთელი თავისი ძალა ბავშვს გადასცა, რომელიც შენი ცხოვრების საუკეთესო საჩუქარია. ეცადე რთულ მომენტებში პოზიტიურ განწყობაზე დააყენო.


5. მოითმინე როგორი უსამართლოც არ უნდა მოგეჩვენოს. პოსტ მშობიარობის პერიოდს თავისი გართულებები აქვს. ზუსტად არც ახლა ვიცი რა პროცესები ხდება ამ დროს რას მერჩოდა ასე, მაგრამ რაც არ უნდა გითხრას, მოითმინე! მომავალში მადლობას გადამიხდი.


ამ სტატუსის ინსპირაცია სხვა მამის რჩევა იყო და იმედი მაქვს ეს სტატუსი ვინმეს გამოადგება 🚀


P.s. სურათი ორი თვის წინანდელია და ხელი მეოთხედ არ მომიტეხავს 🙂“

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,შვილგარდაცვლილი დედები ვერასდროს იყურებიან მაღლა...''

,,შვილგარდაცვლილი დედები ვერასდროს იყურებიან მაღლა...''
,,ეს დღეებია, რამდენ სიკვდილს შევეჩეხეთ და არაერთი ახალგაზრდისას. მერე იყო მიშვერილი კამერები და თვალებდაუფსკრულებული ქალების მიწას დაბჯენილი მზერა. და კიდევ ერთხელ ცხადად დავინახე: შვილგარდაცვლილი დედები ვერასდროს იყურებიან მაღლა. მეტიც - მათ პირდაპირ მზერაც კი უჭირთ. ვერასდროს გახდება ადამიანი ადამიანზე მეტი. ვერასდროს მიიღებს, რომ სიკვდილი ერთი ბანალური აქტია და ადრე თუ გვიან ყველას დაგვასრულებს ან იმას, რომ "ღმერთს თავისთვის მხოლოდ კარგები უნდა".

შეიძლება მერე, მერე, წლების მერე ეს მცირე საყრდენადაც იქცეს, მაგრამ არა ახლა და ამწამს. დედა ამ ჭირთან ისე მარტოა, როგორც თვითონ სიკვდილთან ადამიანი. მე მხოლოდ ძალას ვუსურვებ მათ, იმ გამოუცნობ ძალას, რომელიც სიცოცხლეში აჯიუტებს ადამიანს, სხვა დარჩენილი სიცოცხლეების დასახმარებლად. იმ ძალას, შვილდაკარგული ბებიაჩემის თვალებში რომ ვხედავდი, თუმცა არასდროს მინახავს მისი თვალები, რადგან სულ დახრილი ჰქონდა.''

ავტორი: გიორგი კეკელიძე


წაიკითხეთ სრულად