Baby Bag

„დედაჩემი ცუდი მასწავლებელი იყო. განა ცოდნა ან გადმოცემა არ უვარგოდა, უბრალოდ, დაბალი ნიშნის დაწერა არ შეეძლო“

„დედაჩემი ცუდი მასწავლებელი იყო. განა ცოდნა ან გადმოცემა არ უვარგოდა, უბრალოდ, დაბალი ნიშნის დაწერა არ შეეძლო“
„დედაჩემი ცუდი მასწავლებელი იყო. განა ცოდნა ან გადმოცემა არ უვარგოდა, უბრალოდ, დაბალი ნიშნის დაწერა არ შეეძლო. ყველას, ოროსანს, ხუთოსანს, სპორტსმენს, ძველ ბიჭს, მოცეკვავეს, რუსულში მაღალი ნიშანი ჰყავდა.
- გაგაგდებენ - ვეტყოდი ხოლმე.
- კარგი ერთი...
- მაშინ დაგიჭერენ.
- კიბატონო, მაგრამ ჯერ ისინი დაიჭირონ, ზევით - ამბობდა და თვალს მიკრავდა. მთავრობას გულისხმობდა, ცხადია.
- რუსულად “დედა” როგორაა, იცის?
- არა, მაგრამ კარგი ბავშვია. მომეშვი დათუნა.
მანანასთვის არ არსებობდა ცუდი ბავშვი. ყველა კარგი იყო, რაღაცნაირად.
დღეს ყველაზე ცუდი მასწავლებლის და ყველაზე კეთილშობილი ადამიანის დაბადების დღეა. არ მიყვარს, რომ ამბობენ ამდენი და ამდენი წლის გახდებოდაო. ვერ გახდა, ფაქტია. დედაჩემი სულ 42 წლისაა. ამდენის იყო, როცა პირველად ვკითხე და ამდენის იქნება სულ - ცივ სამარეშიც და ჩემს მეხსიერებაშიც.
ხანდახან, როცა მისი არყოფნა განსაკუთრებით აუტანელი ხდება, ვაზისუბანში მივდივარ და მისი ზარდახშის მუსიკას ვუსმენ - ეს უფრო ცუდად მხდის. სუსტი კაცი ვარ, რომ იცოდეთ.
ზოგჯერ იმ ადგილებში ვსეირნობ, ერთად რომ დავდიოდით. ამასწინათ, ბაზრობაზე მისი საყვარელი დახლის მეპატრონემ მკითხა, დედა როგორ არის, სად დაიკარგაო. კარგადაა, ვეღარ იცლის, საქმეები და რამე, ხომ ხვდებით-მეთქი. გამოვბრუნდი და გავსკდი ჯღავილით.
სიტყვა-სიტყვით მახსოვს ჩვენი უკანასკნელი დიალოგი. ასეთივე სიცხადით წარმოვიდგენ ჩვენს სამომავლო შეხვედრას. არ ვიცი, მე რამდენის ვიქნები, მაგრამ დედა... დედაჩემი, როგორც გითხარით, 42 წლისაა. მორცხვად გამიღიმებს, აქ სად მოსულხარ შე მაიმუნოო, მეტყვის და ბევრს მაკოცებს. მერე ამ მთისასაც მოვყვებით და იმ ბარისასაც.
დაბადების დღეს გილოცავ ყველაზე მაგარო გოგო.
დღეს გინახულებ.“

წყარო: ტელეწამყვან და ბლოგერ დათო გორგილაძის ​ფეისბუქი.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ინდოეთში ორიდან თვრამეტ წლამდე ყველა აცრეს და ამ აცრის შემდეგ მიიყვანეს ბავშვები სასწავლებელში,“ - დევი ტაბიძე

„ინდოეთში ორიდან თვრამეტ წლამდე ყველა აცრეს და ამ აცრის შემდეგ მიიყვანეს ბავშვები სასწავლებელში,“ - დევი ტაბიძე

რესპუბლიკური საავადმყოფოს კლინიკურმა დირექტორმა დევი ტაბიძემ საქართველოში ვაქცინაციის დაბალი ტემპისა და მოსახლეობის პასიურობის შესახებ ისაუბრა:

„მაინცდამაინც უნდა გაიზარდოს რაოდენობა და სამწუხაროდ გაიზარდოს გარდაცვალების ციფრი, რომ მინიმალური შიშის სინდრომი ჩამოყალიბდეს ადამიანებში?! ეს ძალიან ცუდია. თუ ჩვენ ამის მეტი თვითშეგნება არ გაგვაჩნია, ეს კიდევ უფრო უარესია. ​როდესაც წავიკითხავთ, რომ გარდაიცვალა 60, 80 ადამიანი, მაშინ უნდა დავიწყოთ ვაქცინაცია?“

დევი ტაბიძის თქმით, ადამიანებს შემსუბუქების პერიოდში ავიწყდებათ პანდემიით გამოწვეული პროცესების სირთულე:

„შემსუბუქების პერიოდში ადამიანებს ავიწყდებათ ამ პროცესების სირთულე. როგორც კი ეს პროცესები თავის ძალიან ცუდ კალაპოტში დგება და შედეგებიც შესაბამისად ცუდია, მაშინ ახსენდებათ ადამიანებს, რომ თურმე ვაქცინაცია საჭიროა. სხვა მეთოდი დედამიწის ზურგზე არ არსებობს.“

„დღეს დილით მე თვითონ ვუსმენდი და ვნახე ინფორმაცია ინდოეთთან დაკავშირებით. ძალიან საინტერესო ცნობას მოგაწვდით. ​ორიდან თვრამეტ წლამდე ყველა აცრეს და ამ აცრის შემდეგ მიიყვანეს ეს ბავშვები სასწავლებელში. აცრილია პედაგოგების 87 %. მათ მისცეს გაკვეთილების ჩატარების უფლება. მე ინდოეთს არ ვედრები, რა თქმა უნდა, ჩვენი ციფრები სხვაა. იქ ექვს მილიონამდე ადამიანი იცრება ყოველდღე,“ - აღნიშნულ საკითხზე დევი ტაბიძემ „მედიაცენტრ მთავარში“ ისაუბრა.

წყარო: ​„მედიაცენტრი მთავარი“

წაიკითხეთ სრულად