Baby Bag

,,შვილი რაღაცით წინ უნდა წავიდეს მშობელზე" - შალვა ამონაშვილი

,,შვილი რაღაცით წინ უნდა წავიდეს მშობელზე" - შალვა ამონაშვილი

,,შვილი რაღაცით წინ უნდა წავიდეს მშობელზე - შეიძლება, ყველაფრით არა, მაგრამ შესაძლოა, გონიერებით, განათლებით, კულტურით... თავისებური უნარებით", - ამის შესახებ პედაგოგმა - შალვა ამონაშვილმა ისაუბრა.

,,რაღაცით თუ არ დაწინაურდა შვილი მშობელზე, მაშასადამე, რაღაც დავაკელით. ყველა ბავშვში არის ის, რითაც მან ჩვენ უნდა გაგვისწროს. 

ბევრი მოდის ჩემთან კონსულტაციაზე დედაზე ჩივილით. თვითონ უკვე ჰყავთ მეუღლე, შვილები და ახლა დედაზე ჩივიან. ხომ შეიძლება, მიუტევო? ცოდვა ყველას გვაქვს. შენ უფალს სთხოვე, შენი ცოდვები მოგიტევოს, მაგრამ თუ ვინმემ შენთან შესცოდა, მიუტევე ღიმილით, კეთილად. არ ჩაიხვიო გულში. ეს არის თვითაღზრდა. თქვენთვის მომინდვია, დაფიქრდებით თუ არა, რამდენი რამე მქონია მე ,,გასაშალაშინებელი“ ჩემს თავში. არადა, ბავშვი გიდგათ წინ და გინდათ, სწორედ მას ჰქონდეს ყველა კარგი თვისება. სიკეთე სიკეთით აღიზრდება, სიყვარული - სიყვარულით, თავმდაბლობა - თავმდაბლობით, კულტურა - კულტურით, სილამაზე - სილამაზით, ბოროტება ვერ ზრდის სიკეთეს- ეს კანონი არ არსებობს. სიკეთეს კი შეუძლია, ბოროტება დაადნოს, იქიდან ამოიღოს ის, რაც სიკეთეს გამოადგება და დანარჩენი ნაგავს გაატანოს. სიკეთეს ეს შეუძლია, მაგრამ სიძულვილში სიყვარული არ იბადება", - ამბობს შალვა ამონაშვილი.


შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბოდიშს მოუხდი ბავშვს, მას თვალები სხვანაირად აენთება, ეს იმის საწყისია, რომ ბავშვმა მოგვისმინოს,“ - პაატა ამონაშვილი

„როდესაც ბოდიშს მოუხდი ბავშვს, მას თვალები სხვანაირად აენთება, ეს იმის საწყისია, რომ ბავშვმა მოგვისმინოს,“ - პაატა ამონაშვილი

​ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ბავშვებისთვის ბოდიშის მოხდის სწავლების და მიტევების უნარის გამომუშავების მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, მშობლის მაგალითი ბავშვისთვის საუკეთესო გაკვეთილია:

„ალბათ, სანამ ვინმეს ვასწავლით, ჯერ ჩვენ უნდა ვისწავლოთ. ეს აღზრდის ამოსავალი პრინციპია. იმ ოჯახებში, სადაც მშობლებმა კარგად იციან არამხოლოდ ბოდიშის მოხდა, არამედ შინაგანი მიტევების განცდაც აქვთ, ბავშვები ამას ავტომატურად ითვისებენ. მოდი, ჯერ ჩვენ ვისწავლოთ მიტევება. ხანდახან ძალიან გვიჭირს ხოლმე, რომ ვაპატიოთ, მივუტევოთ, შევუნდოთ. ეს გვიჭირს. თუ ჩვენ ვისწავლით ამას, ​ეს ბავშვებსაც გადაეცემათ როგორც კარგი ვირუსი. როდესაც ბოდიშს მოუხდი ბავშვს, მას თვალები სხვანაირად აენთება. ეს არის ურთიერთობის შეცვლა, ეს იმის საწყისია, რომ ბავშვმა მოგვისმინოს. თუ ვგრძნობთ, რომ ბავშვთან შევცდით, რაღაცას შევპირდით და არ გავაკეთეთ, არ არის საჭირო მიკიბ-მოკიბვა, სჯობს ბავშვს პირდაპირ ვუთხრათ და ვთხოვოთ პატიება, ბოდიში მოვუხადოთ. ეს საუკეთესო მაგალითია იმისა, რომ ბავშვმა თვითონაც შეძლოს იმავეს გაკეთება. “

პაატა ამონაშვილის თქმით, ბავშვისთვის ცუდი საქციელის მნიშვნელობის ახსნა საყვედურის გარეშეც შეიძლება:

​როდესაც ბავშვს საყვედურს ვეუბნებით, ვასწავლით, როგორ თქვას საყვედური. თუ არ გვინდა, რომ ბავშვებმა ჩვენგან საყვედურის თქმა ისწავლონ, ცუდი საქციელის ახსნის სხვა ფორმებიც არსებობს, მაგ. კეთილი საუბარი. დავსვათ ბავშვი, ჩავეხუტოთ, სიყვარული ავუხსნათ და მერე გავაანალიზოთ რა მოხდა, რატომ არ მოგვეწონა მისი ქცევა, რატომ გვეწყინა, რატომ არის მიუღებელი.“

„ფსიქოლოგებმა აღმოაჩინეს, რომ ბედნიერი ადამიანები ვინც არიან, იმათ უფრო ადვილად შეუძლიათ პატიება და ბოდიშის მოხდა. თუ ჩვენ შევძლებთ, რომ პატიება ვთხოვოთ სხვებს, შესაძლოა, აგვიმაღლდეს ბედნიერების დონე და ბევრი რამისგან გავთავისუფლდებით კიდეც. რაც უფრო შევძლებთ, რომ ვაპატიოთ, მით უფრო ბედნიერები ვხდებით, პირველ რიგში, ჩვენ. ​ურთიერთობებს კი ვარეგულირებთ, სხვებსაც ვახარებთ, მაგრამ ჩვენი შინაგანი ბედნიერების დონეც მაღლდება. ახალი წლის წინა დღეები არ არის საუკეთესო დრო, რომ თუ ვინმეზე ნაწყენები ვართ, ვაპატიოთ, თუ ვინმეს ვაწყენინეთ, წავიდეთ და ბოდიში მოვუხადოთ?! თუ ბოდიშის მოხდა გვიჭირს, შეგვიძლია წერილი დავწეროთ და ჩამოვაყალიბოთ სათქმელი. ჩამოყალიბებული აზრები უფრო კონცენტრირებულია, შეცდომებისგან თავისუფალია, შეგვიძლია წავშალოთ და თავიდან დავწეროთ. ზეპირ ლაპარაკს ვერ წაშლი, რაღაც თქვი და ამოვიდა. რაც დაწერილის სახით გვაქვს გააზრებული, ის უფრო ღრმა გააზრებაა,“ - აღნიშნულ საკითხებზე პაატა ამონაშვილმა ტელეკომპანია იმედის გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​იმედის დღე

წაიკითხეთ სრულად