Baby Bag

,,შვილი რაღაცით წინ უნდა წავიდეს მშობელზე" - შალვა ამონაშვილი

,,შვილი რაღაცით წინ უნდა წავიდეს მშობელზე" - შალვა ამონაშვილი

,,შვილი რაღაცით წინ უნდა წავიდეს მშობელზე - შეიძლება, ყველაფრით არა, მაგრამ შესაძლოა, გონიერებით, განათლებით, კულტურით... თავისებური უნარებით", - ამის შესახებ პედაგოგმა - შალვა ამონაშვილმა ისაუბრა.

,,რაღაცით თუ არ დაწინაურდა შვილი მშობელზე, მაშასადამე, რაღაც დავაკელით. ყველა ბავშვში არის ის, რითაც მან ჩვენ უნდა გაგვისწროს. 

ბევრი მოდის ჩემთან კონსულტაციაზე დედაზე ჩივილით. თვითონ უკვე ჰყავთ მეუღლე, შვილები და ახლა დედაზე ჩივიან. ხომ შეიძლება, მიუტევო? ცოდვა ყველას გვაქვს. შენ უფალს სთხოვე, შენი ცოდვები მოგიტევოს, მაგრამ თუ ვინმემ შენთან შესცოდა, მიუტევე ღიმილით, კეთილად. არ ჩაიხვიო გულში. ეს არის თვითაღზრდა. თქვენთვის მომინდვია, დაფიქრდებით თუ არა, რამდენი რამე მქონია მე ,,გასაშალაშინებელი“ ჩემს თავში. არადა, ბავშვი გიდგათ წინ და გინდათ, სწორედ მას ჰქონდეს ყველა კარგი თვისება. სიკეთე სიკეთით აღიზრდება, სიყვარული - სიყვარულით, თავმდაბლობა - თავმდაბლობით, კულტურა - კულტურით, სილამაზე - სილამაზით, ბოროტება ვერ ზრდის სიკეთეს- ეს კანონი არ არსებობს. სიკეთეს კი შეუძლია, ბოროტება დაადნოს, იქიდან ამოიღოს ის, რაც სიკეთეს გამოადგება და დანარჩენი ნაგავს გაატანოს. სიკეთეს ეს შეუძლია, მაგრამ სიძულვილში სიყვარული არ იბადება", - ამბობს შალვა ამონაშვილი.


შეიძლება დაინტერესდეთ

„არავითარ შემთხვევაში არ არის რეკომენდებული, რომ ბავშვს ყველაფრის უფლება მივცეთ," - ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი ბავშვთან ურთიერთობისას სიტყვა „არას“ გამოყენების შეზღუდვის საჭიროებაზე საუბრობს და მშობლებს ურჩევს, რომ არას სანაცვლოდ მათ ბავშვს სხვა ალტერნატივა შესთავაზონ:

„ბავშვებთან ურთიერთობისას სიტყვა „არა“ ნაკლებად უნდა გამოვიყენოთ. არას სანაცვლოდ ბავშვს ვთავაზობ რაღაცას, მაგ. მოდი, ერთად მოვძებნოთ შენთვის სათამაშო. აკრძალვების ქვეშ გაზრდილი ბავშვი არის ბავშვი, რომელსაც კომპლექსები უჩნდება, რომელსაც სიახლის შიში აქვს, არ არის საკუთარ თავში დარწმუნებული. ვერ ვიტყოდი, რომ ის უფრო აგრესიული ბავშვი გაიზრდება. ყველა ბავშვი ინდივიდუალურია და არცერთი კვლევა არ გამორიცხავს, რომ ერთი მიდგომით სხვა ბავშვი სხვანაირი არ გაიზრდება.“

მარიამ ხვადაგიანის თქმით, მუდმივი აკრძალვა ბავშვს უინიციატივობას და მორჩილებას აჩვევს:

„მუდმივი აკრძალვა ნიშნავს, რომ რაღაცას ვაფუჭებ, ეს არ შეიძლება, ეს არ უნდა გავაკეთო, სულ სხვას ვუჯერებ. მე რომ ჩემით გავაკეთო რამე, ჩემი ინიციატივა წაახალისონ, ან დავაშავე, გავტეხე ჭიქა, მაგრამ კი არ დამსაჯეს, მითხრეს, რომ არაუშავს, ძველი იყო და გადავაგდოთო, ეს არის ნორმალური.“

მარიამ ხვადაგიანის თქმით, აკრძალვა ყველა ბავშვისთვის საჭიროა, თუმცა მას ახსნაც უნდა მოჰყვებოდეს:

„აკრძალვა ყველა ბავშვს სჭირდება. იმისთვის, რომ ფასეულობები ჩამოყალიბდეს, პატარიობიდანვე იწყება ეს პროცესი. რაღაც არის, რაც არ შეიძლება, არის, რაც შეიძლება. აქ იმაზეა საუბარი, რომ როდესაც მუდმივად გესმის: „ეს არ გააკეთო, ეს არ შეიძლება,“ მართლა უკვე აღარ ისმინება. მშობლები და ოჯახის წევრები უნდა შეთანხმდნენ, რა შეიძლება და რა არ შეიძლება. დარტყმა არ შეიძლება, შეურაცხყოფა არ შეიძლება, ფანჯარაზე ასვლა არ შეიძლება, არ შეიძლება, რომ კიბეებზე ათ კიბეს გადაახტე. უბრალოდ ბავშვს ეს ყველაფერი უნდა ავუხსნათ. არის ის, რაც რეალურად არ შეიძლება, მაგრამ ამ არ შეიძლებას მოჰყვება ახსნა.“

„არავითარ შემთხვევაში არ არის რეკომენდებული, რომ ბავშვს ყველაფრის უფლება მივცეთ. ესეც უკუშედეგს გამოიღებს, იმიტომ, რომ ბავშვმა არ იცის სიტყვა არას მნიშვნელობა. თუ ოჯახში ხელს ვერ უწყობენ და ყველა ხელს ვერ შეუწყობს, ის დაიწყებს ისტერიკას, რას ჰქვია არა მითხრესო. ემოციური პრობლემები ამ შემთხვევაშიც ჩნდება, ისევე როგორც ყველაფრის აკრძალვის დროს,“ - აღნიშნავს მარიამ ხვადაგიანი.

წყარო: ​იმედის დღე

წაიკითხეთ სრულად