Baby Bag

„დედების მხრიდან ხშირად არის მოთხოვნა, რომ უცხო ენებზე საუბრობდეს ძიძა, რაც რეკომენდებული არ არის,“- ფსიქოლოგი ნინო კერესელიძე

„დედების მხრიდან ხშირად არის მოთხოვნა, რომ უცხო ენებზე საუბრობდეს ძიძა, რაც რეკომენდებული არ არის,“- ფსიქოლოგი ნინო კერესელიძე

ფსიქოლოგმა ნინო კერესელიძემ საქართველოში უცხოენოვან ძიძებზე მაღალი მოთხოვნის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ პირველ წლებში ბავშვს დამატებითი ენის სწავლა ბარიერებსა და პრობლემებს უქმნის:

„დედების მხრიდან ძალიან ხშირად არის ეს მოთხოვნა, რომ სხვადასხვა ენაზე საუბრობდეს ძიძა, შეეძლოს კომუნიკაცია და თუნდაც თამაშით სწავლება ამ ენების, რაც, რა თქმა უნდა, რეკომენდებული არ არის, განსაკუთრებით პირველ წლებში, რადგან ბავშვს დამატებითი ენის სწავლა აძლევს ბარიერს, რომელიც შემდგომში ფსიქიკურ პრობლემებსაც ქმნის. ჩვენ შემდგომში ვსაუბრობთ ისეთ დარღვევებზე, როგორიც არის ქცევითი ტიპის დარღვევები, ყურადღების დეფიციტი, ჰიპერაქტივობის სინდრომი. ერთის მხრივ, კარგია, რომ ბავშვი ბევრ ენაზე საუბრობს, მაგრამ მისთვის ძალიან რთულია იდენტიფიკაცია, რომელია მისი ენა.

ბავშვს ექმნება მეტყველების აღრევის პრობლემა. ის კონკრეტულ ადამიანს ირჩევს, ვისთანაც ამ ენაზე იწყებს საუბარს. სამწუხაროდ, სკოლებში ძალიან ხშირად ვხვდებით, რომ ბავშვებს უცხოენოვანი აღმზრდელები ჰყავთ და სკოლაში მოეთხოვებათ ქართულ ენაზე სწავლა და უჭირთ. ეს არის ძალიან დიდი პრობლემა, რომელიც დღეს დგას,“- მოცემულ საკითხზე ნინო კერესელიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლების მიერ ბავშვებისთვის არჩევანის თავისუფლების შეზღუდვის პრობლემაზე ისაუბრა:

„ნორმალური განვითარების ბავშვი ისეთი არსებაა, რაზეც არ უნდა ატარო, ყველაფერზე სიხარულით წავა და ასე თუ ისე ყველაფერს აითვისებს, მაგრამ ეს მისი არჩევანი არ არის. შეიძლება მეც მინდა, რომ ჩემი შვილი მუსიკაზე დადიოდეს, მაგრამ ორი წლის ასაკიდანვე უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რა არის არჩევანის გაკეთება.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, სამი წლის ბავშვი თუ ჭამისას ჭირვეულობს, მას შეზღუდული არჩევანი უნდა შევთავაზოთ:

​როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით: „აირჩიე რას შეჭამ, ფაფას თუ კვერცხს?!“ ეს არის შეზღუდული არჩევანის სტრატეგია. დაუშვათ გეუბნებათ, რომ კვერცხს შეჭამს და მერე ამბობს, რომ არა, გადაიფიქრა. თქვენ მის არჩევანს პატივს სცემთ და ეუბნებით: „ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ მე კვერცხი მოგიმზადე და სხვა საშუალება არ მაქვს." რატომ არის ჩვენს საზოგადოებაში, რომ თავის საქციელზე პასუხს არავინ არ აგებს? შემოეჭამა, შემოეპარა და ა.შ. ეს ტერმინი აქედან მოდის, რომ მე არ მინდოდა, მაგრამ ასე გამოვიდა. ვიღაცამ გააკეთა შენ მაგივრად, ვიღაცამ აირჩია შენ მაგივრად. მოზრდილობის ასაკამდე მშობლები ირჩევენ შვილების მაგივრად. შედეგი არის უპასუხისმგებლო მოზრდილი.“

„როდესაც სკოლაში ბავშვი სხვადასხვა წრეზე მიმყავს, ჩვენ ერთად უნდა ავირჩიოთ. მშობლები ხშირად მეუბნებიან, რომ ბავშვი 5-10 წრეზე დაჰყავთ. უხარია ბავშვს და არ იღლებაო, მშობელი მეუბნება. ჩვენ ბავშვის ფიზიკური მდგომარეობაც უნდა გავითვალისწინოთ. კი უხარია ეს ბავშვს 7-8 წლის ასაკში, მაგრამ მისი რესურსი სასრულია. ათას ადგილას ვერ ირბენს და მერე 9 საათზე გაკვეთილების მომზადებას ვერ დაიწყებს ეს ბავშვი. როდესაც მასწავლებელი მიგეგმავს, რომ 10-12 წიგნი უნდა წაიკითხო ზაფხულში, მე, როგორც ბავშვს ინტერესი დამეკარგება,’- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

წაიკითხეთ სრულად