Baby Bag

,,მოზარდის გარდატეხის ასაკი არის ოჯახური კრიზისი" - ლალი ბადრიძე

,,მოზარდის გარდატეხის ასაკი არის ოჯახური კრიზისი" - ლალი ბადრიძე

რას ნიშნავს მოზარდისთვის გარდატეხის ასაკი და როგორ უნდა მოიქცს მშობელი მართებულად - ამის შესახებ ლალი ბადრიძემ ,,იმედის დღის" ეთერში ისაუბრა და გარდატეხის ასაკის სირთულეებს გაუსვა ხაზი.

,,გარდატეხის ასაკის კრიზისი - კრიზისი ნიშნავს ზრდას, წინ წასვლას, განვითარებას. ამის გარეშე ბავშვი ვერ განვითარდება. ჩემი აზრით, ზოგადად, ეს პერიოდი არის ოჯახური კრიზისი და არამარტო ბავშვის. 9-10-11 წლის ასაკში, ძირითადად, შვილები უჯერებენ საკუთარ მშობლებს, სულ მალე კი ისინი აღმოაჩენენ - როგორ ბავშვი აღარ უჯერებს. ამ დროს მშობელს აქვს ძალიან დიდი პროტესტი - ფაქტობრივად, მისი შვილი სხვა ადამიანია. 

მშობელმა ამ დროს რამდენიმე ეტაპი უნდა გაიაროს. პირველი გახლავთ მიუღებლობა. შემდგომ ის ფიქრობს - რამე ხომ არ დავაკელი? ჩემში ხომ არ არის პრობლემა? შემდეგ მას უჩნდება აგრესიაც - როგორ ვერ ვაგებინებ, რასაც ვეუბნები? რატომ არ სწავლობს? მობილურს რატომ არ პასუხობს? და ა.შ. ამასთან, მშობლები იწყებენ საკუთარი თავის დადანაშაულებას. შემდეგ ის უკვე, ნელ-ნელა, იწყებს ამ ყველაფრის მიღებას. მშობლებს სჭირდებათ, რომ ამ სიტუაციას სხვანაირად შეხედონ - მისი შვილი არ არის ის ადამიანი, რომელიც იყო, არამედ გახლავთ სულ სხვა ადამიანი. როდესაც ბავშვი მოზარდობის ასაკშია, მასში არის ორი ადამიანი - ერთი არის გაზრდილი, პიროვნება - ამ დროს ის აყალიბებს საკუთარ გარემოს. ურთიერთობებს, ახდენს საკუთარი თავის იდენტიფიცირებას, მეორე მხრივ კი ის არის პატარა ბავშვი. 

მოზარდს უნდა დავაცადოთ, რომ ჩამოყალიბდეს ადამიანად, პიროვნებად. მე არ ვარ იმის მომხრე, რომ მას სრული თავისუფლება უნდა მივანიჭოთ - რაც მეტი თავისუფლებაა, მით მეტი მოვალეობა უნდა ჰქონდეს", - განმარტავს ლალი ბადრიძე.

წყარო: ,​,იმედის დღე"

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ბავშვს ძუძუთი კვებას სწრაფად შევუწყვეტთ, შეიძლება წამოვიდეს ქცევითი სირთულეები, ძილის დარღვევები,“- ფსიქოლოგი ნატო ბაქრაძე

ფსიქოლოგმა ნატო ბაქრაძემ დედა შვილს შორის ჯანსაღი მიჯაჭვულობის არსებობის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ბავშვისთვის დედა არის სამყარო. დედამ როგორც მიიღო ის, ზუსტად იგივე დამოკიდებულება აქვს მას საკუთარი თავისადმი. როდესაც ჩვენ ვხედავთ, რომ დედის სხეული მისთვის არის ერთადერთი სიმშვიდის წყარო, იქიდან იღებს კვებას, სითბოს, ასე სტიქიურად ამის გამოგლეჯა, რომ ვაი, არ მომეჯაჭვოს, რა თქმა უნდა, არ შეიძლება. ეს უნდა იყოს დედის დაკვირვების საფუძველზე მიღებული გადაწყვეტილება. თუ ბავშვს ძუძუ კვებისთვის აღარ სჭირდება და ეს მისთვის დამამშვიდებელი მომენტია, ამის შემჩნევა დედას არ გაუჭირდება. შეიძლება ეს გამოვიყენოთ იმისთვის, რომ ნელ-ნელა ვდისტანცირდეთ მისგან და დამატებითი საშუალებები გამოვიყენოთ იმისთვის, რომ შფოთვა როდესაც აქვს სხვა რამით დამშვიდდეს ბავშვი და არა დედის სხეულით.

თუ ბავშვს ძუძუთი კვებას სწრაფად შევუწყვეტთ, ბუნებრივია, მისი შფოთვითი მდგომარეობა ძალიან თვალშისაცემი იქნება. შეიძლება წამოვიდეს ქცევითი სირთულეები, ძილის დარღვევები. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ მოვუსმინოთ მას. დედა-შვილი ერთმანეთს უნდა მოერგონ, როგორ შეიძლება დისტანცირდეს მშობელი.

ემოციური მიჯაჭვულობა ნებისმიერ ასაკში გვჭირდება, მაგრამ ამას თავისი დოზა აქვს. ეს არ გულისხმობს იმას, რომ მთლიანად დამოკიდებული ვიყოთ ვიღაცაზე. ბაზისური მოთხოვნილების კუთხით ემოციური მიჯაჭვულობა 3 წლამდე გადამწყვეტი მნიშვნელობისაა. 3 წლიდან, როდესაც ბავშვი იწყებს „მე მინდა, მე თვითონ,“ ბავშვის ფიზიოლოგიური ჩახსნა ბუნებრივად ხდება. ზოგჯერ დედებს ემართებათ ჰიპერმზრუნველობა და არ აძლევენ მას ამის საშუალებას,“- მოცემულ საკითხზე ნატო ბაქრაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

წაიკითხეთ სრულად