Baby Bag

ბავშვმა ტანტრუმით ვერ უნდა მიაღწიოს სასურველ შედეგს - რა არის ტანტრუმი და როგორ ვმართოთ ის?

ბავშვმა ტანტრუმით ვერ უნდა მიაღწიოს სასურველ შედეგს - რა არის ტანტრუმი და როგორ ვმართოთ ის?

რა არის ტანტრუმი, როგორ ვლინდება და როგორ გავუმკლავდეთ მას? - ამ საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი მარი ჯოხარიძე.

- მარი, რომ განვმარტოთ, რა არის ტანტრუმი?

- ტანტრუმი არის ემოციების „ამოხეთქვა“, რაც ადრეულ ასაკში ხშირად ვლინდება გადაღლილობის, იმედგაცრუების, ბრაზის გამო. ასეთ დროს ბავშვი ტირის, ყვირის, ფეხებს აბაკუნებს, წვება იატაკზე. შეიძლება გამოავლინოს თვითდამაზიანებელი ქცევაც.

- რა რჩევებს მისცემდით მშობლებს, რომ თავიდან აიცილონ ბავშვის მსგავსი ქცევა?

- მშობლებს ვურჩევ, რომ ბავშვებს საზღვრები დაუწესონ. აუცილებელია ჰქონდეთ განსაზღვრული რუტინა. პატარებს ადრეული ასაკიდანვე ასწავლონ სასურველის მიღების გადავადება „ჯერ“ და „შემდეგ“. მაგალითად, ჯერ დავითვალოთ სამამდე და მერე გავაგოროთ ბურთი ან მერე ჩამოვსრიალდეთ სასრიალოზე. ექვსი თვის ბავშვი ბუნებრივია, რომ სასურველს ტირილით მოითხოვს, მაგრამ 4 წლის ბავშვთან, რომელსაც შეუძლია მეტყველება, ეს ნორმად არ უნდა ჩათვალოს მშობელმა. მეტყველებას ხაზს ვუსვამ, რადგან ხშირად ტანტრუმის მიზეზი ისიც არის, რომ ბავშვი მშობელს ვერ აგებინებს, რა უნდა.

- თუ უკვე დაეწყო ბავშვს ტანტრუმი, ამ შემთხვევაში რას ვაკეთებთ?

- მშობელი უნდა დააკვირდეს, როდის ვლინდება ტანტრუმი, რა არის მისი წინაპირობა და რა შედეგს იღებს ბავშვი. მაგალითად, თუ მაღაზიაში ყოფნის დროს ბავშვი ითხოვს სათამაშოს, მშობელი თავიდან უარს ეუბნება, მაგრამ მას შემდეგ, რაც ბავშვი ძირს გაწვება, იტირებს, იყვირებს, თანხმდება და ყიდულობს ამ სათამაშოს, მას ეს ქცევა აუცილებლად განუმტკიცდება. ბავშვმა უკვე იცის, რომ სხვა დროსაც შეძლებს სასურველის მიღებას მსგავსი ქცევით. ამიტომ ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ტანტრუმით ვერ მიიღოს სასურველი. ტანტრუმი არა მხოლოდ სასურველის მიღებისთვის, ხშირად რაიმეს თავიდან არიდებისთვისაც ვლინდება. მაგალითად, ბავშვი უარს აცხადებს ხელების დაბანაზე, ან სახლიდან გასვლის წინ ფეხსაცმლის ჩაცმაზე. ამ შემთხვევაშიც არ უნდა დანებდეს მშობელი, უნდა შეამოწმოს, რამდენად კომფორტულია ფეხსაცმელი ბავშვისთვის, ან წყალი ხომ არ არის ძალიან ცხელი.
ეს რეკომენდაციები პირდაპირ, ხისტად არ უნდა შევასრულოთ, აუცილებლად უნდა დავაკვირდეთ ტანტრუმის გამოვლენის წინაპირობასაც. მშობელმა ასევე უნდა ასწავლოს ბავშვს მარტივი ინსტრუქციების შესრულება, ამისთვის კი უმარტივესი გზაა ბავშვის მაქსიმალური ჩართვა ოჯახის რუტინაში, უნდა მივცეთ პატარა დავალებები და განსაკუთრებულად შევაქოთ, როდესაც შეასრულებს.

- არის თუ არა ისეთი შემთხვევები, როდესაც ბავშვმა მოაწყო ტანტრუმი, მაგრამ უმჯობესია ნაკლები ყურადღება გამოვიჩინოთ?

- ასეთ დროს, ბავშვები მშობლების რეაქციას აკვირდებიან ხოლმე. ამიტომ მნიშვნელოვანია თავი ისე მოვაჩვენოთ, თითქოს არ ვუყურებთ. ბავშვი უნდა რჩებოდეს ჩვენი თვალთახედვის არეში ან იყოს უსაფრთხო ოთახში, რომ არ დაიზიანოს თავი. როცა მშობელი შეამჩნევს, რომ იკლებს ტირილის, ყვირილის თუ სხვა გამოვლენილი ქცევის სიხშირე და ინტენსივობა, მხოლოდ ასეთ დროს შეუძლია გადაუტანოს სხვა რამეზე ყურადღება, დაეხმაროს დამშვიდებაში, მაგრამ ბავშვმა ტანტრუმით ვერ უნდა მიაღწიოს სასურველ შედეგს. 

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ვწუწუნებ, ველს, რომელშიც ვიმყოფები განვაწყობ ნეგატიურად, მეტად ვიზიდავ დაავადებებს,“- ფსიქოლოგი ნინო კერესელიძე

„როდესაც ვწუწუნებ, ველს, რომელშიც ვიმყოფები განვაწყობ ნეგატიურად, მეტად ვიზიდავ დაავადებებს,“- ფსიქოლოგი ნინო კერესელიძე

ფსიქოლოგმა ნინო კერესელიძემ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ადამიანის ცხოვრებაში განწყობისა და მოლოდინების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ წუწუნი ადამიანს ძალიან აზიანებს:

„როდესაც მე ძლიერი სურვილი მაქვს, ვიყო ცუდად, როდესაც ძლიერი საჭიროება მაქვს, არ ვიყო კარგად, ამ შემთხვევაში ნებისმიერი დაავადება შეიძლება გამოიწვიოს ადამიანმა საკუთარი თავის მისამართით. ყველაზე მცირე შეგვიძლია ვისაუბროთ შაკიკზე, პანიკურ შეტევებზე, რაც ყოველდღიურია თითქმის ჩვენს ცხოვრებაში. ძალიან დიდია მომართვიანობა ამ მხრივ. ჩვენ ისევ ვსაუბრობთ პირად პასუხისმგებლობაზე. სად ვარ? რა მინდა? მინდა ვიყო კარგად, თუ მინდა უბრალოდ მომიარონ, ვიწუწუნო.

როდესაც ვწუწუნებ, ხშირ შემთხვევაში ველს, რომელშიც ვიმყოფები მე თვითონ განვაწყობ ნეგატიურად. რამდენადაც ჩემი ველი ნეგატიურია, მით უფრო მეტად ვიზიდავ დაავადებებს, ასევე სხვადასხვა ჩივილებს. რა თქმა უნდა, არსებობს პლაცებოს ეფექტი. საჭიროების შემთხვევაში ადამიანი თვითონ განიცდის ამ ეფექტს. ხშირად ადამიანი თვითონ შთააგონებს საკუთარ თავს, რომ რიგ მედიკამენტს თუ მივიღებ, გავხდები კარგად, თუ მივალ სპეციალისტთან, გავხდები კარგად. ჩვენ თვითონ ვანიჭებთ ადამიანებს, მედიკამენტებს და გარემოებებს იმ ღირებულებებს, რომელიც შემდგომ მხსნელად და გადამრჩენელად გვევლინება. რა თქმა უნდა, მუშაობს პლაცებოს ეფექტი, მაგრამ ეს დროებითია. თუ სიღრმეში არ ჩავედით, საიდან დაიწყო პრობლემა, ეს დროებითია.

ძლიერი ფსიქიკის ჩამოყალიბებაზე გარემოს დიდი მნიშვნელობა აქვს, ოჯახის როლი უდიდესია. გენეტიკური ფაქტორი არსებობს. თუ მე მყავს ჩემს გენეტიკურ წარმომავლობაში ძლიერი ფსიქიკის ადამიანები, შანსი იმისა, რომ მეც ვიყო საკმაოდ ძლიერი, არის მაღალი, მაგრამ თუ გარემომ არ შემიწყო ხელი, არანაირი რესურსი ადამიანში თავისთავად არ განვითარდება,“- აღნიშნა ნინო კერესელიძემ.

წყარო:​ „განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად